Ból więzadła rzepki – ,,kolano skoczka”

Więzadło rzepki

Więzadło rzepki (ścięgno) łączy rzepkę z kością piszczelową. Jest bardzo silne i umożliwia grupie mięśni czworogłowych wyprostowanie nogi w stawie kolanowym.

Kolano skoczka przyczyny

Wielokrotnie powtarzane mikrourazy w wyniku biomechanicznego obciążenia powodują uszkodzenie więzadła, szczególnie jeśli występuje upośledzone mikrokrążenie w obrębie dolnego bieguna rzepki. ,,Kolano skoczka” (entezopatia) występuje najczęściej u osób uprawiających dyscypliny sportowe, w których konieczny jest wyskok. Mikrouraz występuje najczęściej w czasie lądowania po wyskoku.

Kolano skoczka objawy

Ból o charakterze kłującym zlokalizowany jest w okolicy podrzepkowej, występuje po wysiłku, ustępuje pod odpoczynku trwającym kilka godzin. Bólowi towarzyszy pełności i uścisku w okolicy dolnego brzegu rzepki oraz wrażenie niepewności i uciekania kolana. Ból rzepki w kolanie i objawy te są charakterystyczne dla I fazy choroby. W II fazie ból pojawia się na początku aktywności fizycznej, ustępuje w czasie trwania wysiłku w wyniku ogrzania tkanek pod wpływem pracy. Nasila go wykonywanie przysiadów oraz czynne prostowanie kolana wbrew oporowi. Bolesne miejsce wyczuwa się w okolicy szczytu rzepki. W III fazie choroby ból występuje w czasie aktywności fizycznej, a fazie IV może wystąpić naderwanie, a nawet więzadło rzepki moze zostać zerwane. Dolegliwości bólowe występują podczas codziennych czynności . W obrazie klinicznym oprócz bólu i tkliwości w obrębie więzadła rzepki przy ruchach związanych z napięciem mięśnia czworogłowego, występuje poszerzenie zarysu więzadła, obrzęk oraz osłabienie i atrofia mięśnia czworogłowego w miarę rozwoju schorzenia.

Kolano skoczka rehabilitacja oraz zabiegi fizjoterapeutyczne

"Rehabilitacja rzepki" powinna być dostosowana do fazy schorzenia. Kompleksowe postępowanie fizjoterapeutyczne powinno obejmować kinezyterapię, taping, masaż i fizykoterapię.

• W fazie I i II zalecany jest odpoczynek, zimne okłady i masaże lodem. Można stosować zabiegi zmniejszające stan zapalny i przyspieszające gojenie: magnetoterapię, sollux, biostymulacja laserowa. Bardzo ważne jest wzmacnianie i rozciąganie mięśnia czworogłowego oraz rozciąganie mięśni zginaczy.
• W III fazie terapię uzupełnia się stosowaniem ciepła przed treningiem lub wysiłkiem. Poleca się ultradźwięki o dawce wywołującej efekt termiczny. Konieczna jest przerwa w treningach. Nie należy zaniedbywać ćwiczeń m. czworogłowego uda.
• W fazie IV pacjent powinien zaprzestać uprawiania sportu i ograniczyć aktywność fizyczną lub poddać się leczeniu operacyjnemu.

W celu wzmacniania mięśnia czworogłowego można stosować elektrostymulację prądami niskiej lub średniej częstotliwości. Wiele nadziei budzi stosowanie fali uderzeniowej.

Bardzo ważne jest, aby nie ignorować pierwszych objawów (np ból rzepki w kolanie). Przejście schorzenia w stan chroniczny jest bardzo trudne do wyleczenia i kończy się najczęściej zabiegiem chirurgicznym.